- маҳин
- I[مهين]1. нозук; борик, муқоб. ғафс: риштаи маҳин2. нарм, мулоим, нафис, муқоб. дағал, дурушт: докаи маҳин, пашми маҳин3. реза, майда; борони маҳин борони реза-реза, резаборон; дандони маҳин дандони майда; реги маҳин; дуди маҳин дуди тунук; лабони маҳин лабҳои борики нозук; овози маҳин овози пасту форам, садои мулоим; маҳин кардан (кулӯхро) кулӯхро майда– майда карда заминро барои кишт тайёр кардан; маҳин мавҷ задан оҳиста мавҷ заданII[مهين]кит. моҳмонанд, маҳосоIII[مهين]а. кит. хору залил, беқадр
Толковый словарь таджикского языка (в 2 томах). — Душанбе, НИИ языка и литературы им. Рудаки. Под редакцией Сайфиддина Назарзода. 2008.